Ο Κωστής ο Τσιτσιδόπουλος, κοινώς Τσιτσής [στη φωτογραφία με το καπέλο] ήταν φτωχός [ όπως όλοι τότε ] βιοπαλαιστής, κυνηγούσε το μεροκάματο. Λίγοι ίσως θα γνωρίζουν ότι ήταν άριστος κουρέας και κομμωτής μαζί, ο μοναδικός που ήξερε τότε να κάνει περμανάντ !!!. Αλλά, πού πελατεία τότε για να ζεις από αυτό… Η κόμμωση των γυναικών ήταν πολυτέλεια.
Για να συμπληρώνει το εισόδημά του έκανε τον ντελάλη της Καλογρέζας. Η φωνή του δυνατή, ακουγόταν σε όλες τις γειτονιές. Διαλαλούσε τις συγκεντρώσεις, τις παραστάσεις Καραγκιόζη, οτιδήποτε έπρεπε να γίνει γνωστό στον συνοικισμό… Τη φωνάρα του χρησιμοποιούσε ενίοτε και για να διαλαλεί το φυστίκι αράπικο που πουλούσε περιστασιακά…
Η γυναίκα του η Φωφώ, του έκανε 4 παιδιά, 2 κόρες (τη Λίτσα και την Ευανθία) και 2 γιους (τον Νίκο και τον Βασίλη). Πολλά τα στόματα, για να τα θρέψει, έπαιρνε μαζί του το βράδυ ο Τσιτσής τα ντολμαδάκια γιαλαντζί που έφτιαχνε η Φωφώ και τα πουλούσε στις ταβέρνες της περιοχής. Πουλούσε ντολμαδάκια και στη ταβέρνα του Βουτσά που ήταν στο υπόγειο κάτω από το παντοπωλείο Μπακιρτζή.
Πήγαινε σε κάθε τραπέζι και, χρησιμοποιώντας τα πιατάκια της ταβέρνας, άφηνε τόσα ντολμάδακια όσα τα άτομα στο τραπέζι κι όποιος επιθυμούσε αγόραζε… Τι πρόσφεραν οι ταβέρνες τότε … Ντομάτα, κρεμμύδι, ελιές, ψωμί, κρασί, κάνα όσπριο, καμιά κονσέρβα και σπάνια κρέας, σιγά μην έφτιαχνε ο ταβερνιάρης ντολμαδάκια. Άλλωστε όλοι τον ήξεραν και τον υποστήριζαν… ζημιά δεν έκανε.
Ο Τσιτσής νοίκιαζε το γωνιακό σπίτι στη Βυζαντίου – μονοκατοικία τότε, εκεί που σήμερα βρίσκεται το βιβλιοπωλείο ΠΥΞΙΔΑ. Με τον αγώνα του μπόρεσε να αφήσει το νοίκι και να φτιάξει το δικό του σπίτι στη σημερινή οδό Ηρώων Καλογρέζας, δίπλα στο εργοστάσιο αντλιών των Γεωργιάδηδων.
Στην άκρη του οικοπέδου, μάλιστα, έχτισε ένα δωμάτιο για το ορφανό ανίψι του, τον Βαγγέλη που (μάλλον) από αυτόν έμαθε τη τέχνη (όχι του ντελάλη αλλά του κουρέα) και την εξάσκησε αργότερα σε δικό του κουρείο που άνοιξε στην πλατεία Αναπήρων.
Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στον ήρωα της ιστορίας μας. Μετά τη μετακόμιση, θεώρησε καλό να πάει να χαιρετήσει τη Χατζήνα (Λουλούκου Ελένη) στο παντοπωλείο. Έκανε το λάθ0ς όμως να πάρει μαζί και τη γάτα του. Πάνω στις χαιρετούρες, η γάτα του ξέφυγε από τα χέρια και αγριεμένη ανέβηκε στα ράφια και πήρε στη σειρά όλες τις Μαυροδάφνες. Τα μπουκάλια έσπασαν στο πάτωμα και η Χατζήνα καθάριζε μέχρι αργά το βράδυ ενώ το μπακάλικο έκανε τρεις μέρες για να ξεμυρίσει..
Αυτή την ενέργεια αφήνουν οι άνθρωποι όταν φεύγουν…Άλλοι θετική, άλλοι αρνητική , άλλοι ουδέτερη … Πάντως τίποτα δεν πάει χαμένο…
*Το παραπάνω κείμενο έγραψε o Δημήτρης Μπακιρτζής και τη φωτογραφία του θέματος, που έχει τραβηχτεί στην ταβέρνα του Ζωγραφίδη (ήταν επί της Βυζαντίου, πίσω από την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής) παραχώρησε στην ιστοσελίδα μας ο Αλέξανδρος Χατζηανδρέου... Εικονίζονται οι Χρήστος Σπίρτζης, Κυριάκος Μπελαλής (καρβουνιάρης), Βασίλης Μαρμαρινός, Παντσίδης, Κωστής Τσιτσιδόπουλος, Αλέξανδρος Βέρρος (ανάπηρος πολέμου).
