Ο ήλιος δεν είχε ακόμη ανατείλει όταν δόθηκε το σύνθημα της επίθεσης. Με ομοβροντιές όπλων και ρίψεις χειροβομβίδων τσολιάδες, χωροφύλακες και ασφαλίτες εισέβαλαν απ’ όλες τις πλευρές στον συνοικισμό, ξεχύθηκαν αλαλάζοντας στους δρόμους. Οι νοικοκυραίοι πετάγονταν απ’ τα κρεβάτια τους σκιαγμένοι. Στα μαντριά και στους στάβλους τα ζώα χοροπηδούσαν αλαφιασμένα…
Μέσα σε αυτό τον χαλασμό αποσπάσματα προωθήθηκαν στις γειτονιές κι άρχισαν να μαζεύουν όσους συναπαντούσαν στους δρόμους και να κάνουν έρευνες στις παράγκες. Πάτησαν όλα τα σπίτια, ψάχνοντας για κρυμμένους αγωνιστές, προκηρύξεις και όπλα. Βροντούσαν τις πόρτες κι έμπαιναν με τη
βία. Έδερναν τους νοικοκυραίους και βουτούσαν το βιος τους. Είχαν εντολή να συγκεντρώσουν όλους τους άνδρες, ακόμη και τα παιδιά, από 14 χρονών και πάνω.
Σκλήριζαν οι γυναίκες, κλαψούριζαν τα μωρά, αλλά αυτοί δεν καταλάβαιναν τίποτα. Κι όσο δεν εύρισκαν αυτούς που αναζητούσαν, τόσο μάνιαζαν. Έφευγαν αυτοί κι έρχονταν άλλοι για να ερευνήσουν, να γκρεμίσουν και να πλιατσικολογήσουν…
Απόσπασμα από το βιβλίο του Κώστα Χαλέμου “Σαν πουλιά τα τουφεκάν”
Φωτογραφία: Χαρακτικό του Τάσσου Αλεβίζου με τίτλο “Το Μπλόκο της Κοκκινιάς”
