Η έρημος Ναμίμπ στην Ναμίμπια είναι ένας καυτός ωκεανός άμμου, δίπλα ακριβώς στον παγωμένο Ατλαντικό Ωκεανό. Εξωγήινο τοπίο, ένα από τα πιο ξηρά μέρη της γης. Ο εξερευνητής Βαρθολομαίος Ντιάζ, ο πρώτος Ευρωπαίος που έφτασε ως εκεί το 1487, την ονόμασε «Άμμο της Κόλασης».
Άδεια, ατελείωτη, σε μαγνητίζει και σε αποσβολώνει. Οι κόκκινοι αμμόλοφοι, Sossusvlei, ύψους πάνω από 300 μ. -οι ψηλότεροι του κόσμου-, μεταφέρονται και αλλάζουν σχήμα μέρα με τη μέρα. Τα οξείδια σιδήρου που περιέχουν, δίνουν το κόκκινο χρώμα της και δίκαια θα χαρακτηρίζαμε την ηλικίας 80 εκ. ετών Ναμίμπ, μια πραγματικά σκουριασμένη έρημο
Οι αποχρώσεις στην ανατολή του ηλίου, είναι μια εμπειρία ανεπανάληπτη,
Πριν χρόνια είχα δει μια φωτογραφία ενός ξένου φωτογράφου από αυτούς τους αμμόλοφους και είχα μείνει με τον στόμα ανοιχτό.
«Σε αυτό το μέρος θα βρεθώ την στιγμή που βγαίνει ο ήλιος» είχα πει τότε και να που το όνειρο έγινε πραγματικότητα.
Αφού έφτασα στην πρωτεύουσα της Ναμίμπια στη νότια Αφρική, νοίκιασα τζιπ και με ενδιάμεσες στάσεις έφτασα στο κοντινότερο χωριό κοντά στην έρημο.
Εκεί πήραμε τις πληροφορίες για το πώς θα προσεγγίσουμε τους αμμόλοφους Sossusvlei και κατασκηνώσαμε στην έρημο.
Στις δυο τη νύχτα σηκωθήκαμε και μαζέψαμε τη σκηνή διότι είχαμε να κάνουμε διαδρομή δυόμισι ωρών μέσα στη σκοτεινή έρημο. Με οδηγό τα αστέρια φτάσαμε, μετά από τρεις ώρες περίπου, στους αμμόλοφους.
Λίγο πριν σκάσει ο ήλιος, ανέβηκα στην κορυφή με μεγάλο κόπο και απήλαυσα αυτό το μοναδικό και απόκοσμο θέαμα. Η ανατολή του ηλίου στις κορυφές των αμμόλοφων. Η μεγαλύτερη ανταμοιβή του ταξιδιώτη είναι αυτές οι στιγμές . Νιώθεις την απόλυτη ηρεμία, γαληνεύει η ψυχή σου.
Γυρνώντας πίσω, βλέπω τα χνάρια μου στην άμμο τα οποία με τον άνεμο σιγά σιγά χάνονταν. Αυτή την στιγμή την αποθανάτισα με την φωτογραφική μου μηχανή και είναι μια από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες.
Πέτρος Τριανταφυλλίδης
