Τη Δευτέρα 1 Ιουνίου 1964, η Αλσούπολη φόρεσε τα καλά της για να γιορτάσει τα εγκαίνια του (πρώτου) διδακτηρίου της. Ήταν το 10ο Δημοτικό Σχολείο το οποίο είχε ιδρυθεί το 1956 (ως 6/θέσιο) αλλά, ελλείψει χώρου, στεγαζόταν τα πρώτα χρόνια στο Πέτρινο, φιλοξενούμενο του 9ου Δημοτικού Σχολείου.
Το νέο διδακτήριο είχε θεμελιωθεί στις 26-3-1961. Χρειάστηκαν τρία χρόνια για την ανέγερσή του αλλά να που επιτέλους έφτασε η στιγμή να ανοίξει τις πόρτες του. Τα εγκαίνια τελέστηκαν με κάθε επισημότητα, παρόντος του τότε υφυπουργού Παιδείας Λουκή Ακρίτα (1909-1965).
Τον «πανηγυρικό» της ημέρας εκφώνησε ο διευθυντής του σχολείου Ευάγγελος Καμηλάρης ο οποίος στην αρχή της ομιλίας του τόνισε τη σημασία που είχε η λειτουργία του νέου διδακτηρίου για τους κατοίκους της Αλσούπολης.
«Προ 12 ετών ο λαός της Καλογρέζης είχε την ευτυχίαν να εορτάση με ενθουσιασμό την ημέραν κατά την οποίαν ο αείμνηστος Βασιλεύς Παύλος παρέδωσεν το διδακτήριον του 9ου Δημοτικού Σχολείου. Το διδακτήριον εκείνο απήλλαξε τον συνοικισμόν και τους μαθητάς από το αίσχος της παράγκας η οποία επί τρεις δεκαετηρίδας εχρησίμευεν ως διδακτήριον, προσέφερε δε κάτω από την στέγη του και πρόθυμον και αδελφικήν φιλοξενίαν και στο 10ον σχολείον, δια την οποίαν από τη θέση αυτή εκφράζομεν τας θερμοτάτας ευχαριστίας μας προς την σχολικήν Εφορείαν και το διδακτικόν προσωπικόν αυτού.
»Σήμερα ο λαός της Αλσουπόλεως η οποία αποτελεί συνέχειαν της Καλογραίζης, συγκεντρώθηκε εις τον ιερόν τούτον χώρον … δια την παράδοσιν του διδακτηρίου του 10ου δημοτικού σχολείου.
Το διδακτήριον αυτό, εκτός της κυρίας του αποστολής, προορίζεται ν΄απαλλάξη αφ ενός μεν τους υπερτρακοσίους μαθητάς του από την ταλαιπωρίαν στην οποίαν ήσαν υποχρεωμένοι να υποβάλλωνται καθημερινώς με το να βαδίζουν 3-4 χιλιόμετρα μέσα στις παγωνιές του χειμώνα και τα λιοπύρια του καλοκαιριού για να φοιτήσουν εις το σχολείον της Καλογραίζης. Αφ΄ ετέρου δε θα απαλλάξη και τους γονείς των μαθητών αυτών από την αγωνίαν μέσα στην οποίαν ζούσαν, σκεπτόμενοι τους κινδύνους τους οποίους αντιμετώπιζαν τα παιδιά τους, τόσον από τις καιρικές συνθήκες, όσο και από τις εκατοντάδες των τροχοφόρων τα οποία διασχίζουν τους δρόμους που οδηγούν εις της Καλογραίζαν…»
Για την κατασκευή του 10ου διδακτηρίου ο Δήμος Ν. Ιωνίας παραχώρησε οικόπεδο 3.360 τμ. και το υπουργείο Παιδείας χρηματοδότησε το έργο με ποσό 1.280.000 δρχ από τις οποίες τις 530.000 δρχ μέσω του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων. Από την πλευρά τους, οι κάτοικοι της Αλσούπολης συνεισέφεραν 45.000 δρχ στον έρανο που διενήργησε η σχολική Εφορεία για να εξοπλιστεί το σχολείο με έπιπλα, εποπτικά μέσα και όργανα….
Στον έρανο πρωτοστάτησαν και δάσκαλοι του σχολείου. Όπως είπε ο Ευάγγελος Καμηλάρης «το διδακτικόν προσωπικόν του σχολείου με πλήρη συνείδησιν της εθνικής και κοινωνικής του αποστολής και εμπνεόμενον από την μεγάλην του αγάπην προς τους ταλαιπωρουμένους μαθητάς του, κατ’ επανάληψιν εθυσίασεν τις ημέρες της αναπαύσεώς του και εγύριζε από σπίτι σε σπίτι επί κεφαλής των ερανικών συνεργείων για να συγκεντρώσει τις εισφορές των κατοίκων».
Το διδακτήριο μπορεί να εγκαινιάστηκε αλλά (όπως συμβαίνει συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις) παρουσίαζε σημαντικές ελλείψεις. Ελλείψει χρημάτων παρέμεναν ανεκτέλεστες αρκετές εργασίες, όπως η ανέγερση βοηθητικών χώρων και η οριστική διαμόρφωση της αυλής «ώστε να αποφύγουμε την λάσπη κατά τον χειμώνα και τη σκόνη κατά το καλοκαίρι» όπως τόνισε ο διευθυντής του σχολείου.
Υπολείπονταν ακόμη οι ελαιοχρωματισμοί και το σημαντικότερο η θέρμανση, που μπορεί προς το παρόν (καλοκαίρι γαρ) να μην ήταν απαραίτητη αλλά έπρεπε οπωσδήποτε να εγκατασταθεί πριν έρθει ο χειμώνας. Η δαπάνη για την αντιμετώπιση των αναγκών αυτών ανερχόταν σε 200.000 δρχ.
Ο κ. Καμηλάρης έκλεισε την ομιλία του ως εξής:
«Αγαπητοί Αλσουπολίτες
Η πολιτεία μεταβάλλουσα το όνειρόν σας σε πραγματικότητα σας παραδίδει σήμερα το ωραίον αυτό διδακτήριον, το οποίον από δω κι εμπρός θα αποτελεί το λαμπρότερον στολίδι στο όμορφο στεφάνι με το οποίον η ελληνική φύσις έχει στεφανώσει την περιοχή σας. Εν ονόματι της αγωνίας που εζήσατε, εν ονόματι του μέλλοντος των παιδιών σας, σας καλώ να το αγαπήσετε. Να το θεωρήσετε σαν κομμάτι της περιουσίας σας και να το προστατεύσετε, να το βοηθήσετε να μείνη πάντοτε λαμπρόν και ωραίον…»
*Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από την εφημερίδα Θάρρος (24/6/1964)
