Ταλαντούχοι σολίστες της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου Αθηναίων θα γεμίσουν με νότες και ρυθμό 3 χώρους του παλιού εργοστασίου της Αθήνας. Μέσω της ξενάγησης το κοινό θα ανακαλύψει την ιστορία και τη λειτουργία ενός σπάνιου βιομηχανικού συγκροτήματος μέσα από μία εμπειρία για όλες τις αισθήσεις.
Στάση πρώτη: Στο κτίριο των Παλαιών Φούρνων θα ακουστεί η τρομπέτα του Βασίλη Βασιλειάδη και το φλάουτο των Μικαέλα Παναγιωτοπούλου και Κλειώ Τσακίρη σε έργα των Hindemith, Mozart κ.ά.
Στάση δεύτερη: Στο κτίριο Πίεσης και Διανομής η Έφη Χριστοδούλου και ο Αθανάσιος Νικολούζος θα παρουσιάσουν το Ντουέτο αρ. 1 για βιολί και κλαρινέτο του George Friedrich Fuchs
Στάση τρίτη: Στο κτίριο του Νέου Υδαταερίου, στο Παρατηρητήριο, θα παίξει το τρίο για όμποε, κλαρινέτο και φαγκότο του Gordon Jacob από τους Κωνσταντίνο Γιοβάνη, Γραμμένο Χαλκιά και Ιωάννη Ευαγγελάτο.
Το Αθηναϊκό εργοστάσιο της Γαλλικής Εταιρείας Αεριόφωτος ιδρύθηκε το 1857, με βασιλικό διάταγμα του Όθωνα, έπειτα από ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Αθηναίων. Με το διάταγμα εκείνο παραχωρήθηκε
στον Φραγκίσκο Φεράλδη το δικαίωμα σύστασης και εκμετάλλευσης του εργοστασίου αεριόφωτος (κοινώς γκαζιού) για το φωτισμό της πόλης.
Η κατασκευή και λειτουργία του εργοστασίου ακολουθεί τέσσερις φάσεις:
Α’ (1862-1887): Δημιουργούνται τα πρώτα κτίρια και τοποθετούνται μηχανήματα όπως κλίβανοι απόσταξης (φούρνοι), αεριοφυλάκια για την αποθήκευση, καμινάδα, αίθουσα καθαρισμού, υδατοδεξαμενές, αποθήκες και κατοικία διευθυντή.
Β’ (1887-1920): Διευρύνονται οι ανάγκες χρήσης του φωταερίου. Εκτός από τον δημοτικό φωτισμό των δρόμων, στους χρήστες του γκαζιού προστίθενται σπίτια και βιομηχανίες. Παράλληλα, επεκτείνεται το εργοστάσιο υπό νέα ιδιοκτησία (Σερπιέρη, der Vol), ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896. Ανεγείρεται νέα καμινάδα, σειρά φούρνων,
δύο αεροφυλάκια, καθώς και κτίρια για την εξυπηρέτηση των εργαζομένων
(αποδυτήρια, λουτρά, κουρείο κλπ.) Ο χώρος παίρνει την σημερινή του μορφή.
Γ’ (1920-1952): Εισάγεται η γερμανική τεχνολογία για τη βελτίωση της ποιότητας του αερίου, προστίθεται νέα μονάδα παραγωγής και τρίτη καμινάδα, ενώ εγκαθίσταται πρωτοποριακή τεχνολογία παραγωγής υδαταερίου. Το εργοστάσιο περιέρχεται (1938) στον Δήμο ως Δημοτική Επιχείρηση Φωταερίου Αθηνών (ΔΕΦΑ), με την εκπνοή του
συμβολαίου της γαλλικής εταιρίας.
Δ’ (1952-1984): Παρά την οικοδομική ανασυγκρότηση της πόλης, τη δεκαετία του ‘60, το εργοστάσιο υπολειτουργεί, αφού η μορφή ενέργειας που παράγει θεωρείται “ξεπερασμένη”. Το 1983 διακόπτεται η διαδικασία παραγωγής αερίου από κάρβουνο και το δίκτυο ενώνεται με τα Ελληνικά Διυλιστήρια Ασπροπύργου, όπου καθιερώνεται η παραγωγή
με την τεχνολογία της νάφθας.
Ένα χρόνο αργότερα η λειτουργία ενός τέτοιου εργοστασίου θεωρήθηκε αναχρονιστική, με αποτέλεσμα την αναστολή του, όχι μόνο εξαιτίας της ρύπανσης, που προκαλούσε, αλλά κυρίως λόγω της καθεαυτής τοποθεσίας του στο κέντρο της Αθήνας, κοντά στην Ακρόπολη.
Ημερομηνία: 20 Οκτωβρίου 2019
Ώρα: 19.00
Εισιτήρια: 1 ευρώ
Στην Τεχνόπολη (Πειραιώς 100, Γκάζι – Βοτανικός – Κεραμεικός)
