Το γνωστό σε όλους μας «Παναιτώλιο» χτίστηκε το 1926 από την εταιρία “Α.Β.Ε Καλογρέζα” η οποία είχε αγοράσει το κτήμα Χαροκόπου με σκοπό να ανεγείρει στην περιοχή πρότυπο συνοικισμό, με αγορά, θέατρο, σχολείο, γυμναστήριο, γήπεδο κλπ.
Η κατασκευή του υπαγορεύτηκε κυρίως από διαφημιστικούς λόγους. «Όπως προκαλέσει συγκέντρωσιν κόσμου», εξηγεί η ίδια σε καταχώρησή της στον Τύπο. Πρωτολειτούργησε ως Ξενοδοχείο και Ντάνσινγκ με το όνομα «Ξενών».
Το κτίριο αυτό, στην αρχική του μορφή, περιγράφεται ως εξής:
«Οικία τύπου επαύλεως εξοχικής μετά πύργου διωρόφου μεθ’ υμιυπογείου, φέρουσα εσωτερικώς διάταξιν χρήσεως ξενοδοχείου μεθ’ ὀλων των παραρτημάτων της και της λοιπής εν γένει περιοχής εκτάσεως 5.380 τ.μ ή πήχεων τεκτονικών τετραγωνικών 9.564 εις το κέντρον του εν των σχεδίω συνοικισμώ κυκλικής πλατείας περιβαλλομένης υπό περιφερειακής οδού, εκ της οποίας πηγάζουν οι ακτινοειδείς οδοί του συνοικισμού, έχουσαν κέντρον την οικοδομήν ταύτην αποτελούμενην: Α. Εκ του ημιυπογείου περιλαμβάνοντος αποθήκην, μαγειρείον, αποχωρητήριον και δεξαμενήν ομβρίου ύδατος. Β. Εκ του πρώτου ορόφου συνισταμένου εκ τριών αιθουσών, προθαλάμου, διαδρόμου, δυο ιματοφυλακείων, αποχωρητηρίου και δυο βεραντών, κεκαλυμένων άνωθεν. Γ. Εκ του δευτέρου ορόφου αποτελούμενου εξ έξ (6) δωματίων, αποχωρητηρίου και τεσσάρων (4) βεραντών προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντος. Δ. Εκ της σοφίτας ευρισκομένης εντός και υπό την υψηλή στέγην μετά εξεχόντων παραθύρων επί της επιφανείας των γαλλικών κεράμων και φερούσης διαιρέσεως δωματίων εκ ξύλινων πήχεων, ως και δεξαμενήν, ύδατος επί της στέγης σχηματίζουσαν πύργον».
Το 1935, δέκα περίπου χρόνια μετά την ανέγερσή του, το ξενοδοχείο βγήκε σε πλειστηριασμό, λόγω ληξιπρόθεσμων οφειλών της εταιρίας και αγοράστηκε από την ΑΕ Εθνική Ζωή και Καλή Πίστις έναντι αντιτίμου 625.000 δραχμών.
Πηγή: «Η Νέα Ιωνία στο Μεσοπόλεμο 1922-1941» (Χάρης Σαπουντζάκης-Λουκάς Χριστοδούλου, Ένωση Σπάρτης Μ. Ασίας, 2013)
