Ο χάρος έχει πολλούς πια να παίρνει. Δεν προλαβαίνει να πηγαίνει και να έρχεται. Στρώνει και πέφτει δίπλα μας. Στην αρχή αγριευόμαστε. Μα σιγά σιγά συνηθίζουμε την παρουσία του. Πεθαίνουν αβέρτα οι άνθρωποι. Ελεύθερες οι ψυχές τους πετάνε ψηλά, ψάχνοντας … Συνεχίστε να διαβάζετε το Το Νο 32730-Η Οδύσσεια ενός ομήρου.